نشسته‌ای؛ ساکت، سبک، غرق در نور؛ انگار در حفره‌ای از سکوت و ابهام افتاده باشی. گاهی چیزی می‌شنوی یا نمی‌شنوی، حس می‌کنی یا نمی‌کنی. ارتعاش کلمات تو را می‌برد تا بی‌‌‌نهایت. انگار زمین و زمان یکی شده و تو حسش می‌کنی، همه چیز برایت محو ...