اهمیت ایمان از دو دیدگاه اصلی قابل بررسی است:
1- شخص با ایمان به میزان قدرت ایمان خود و به علت ارتباط قلبی با خدا و برخورداری از یک نیروی کنترل کننده درونی، قابل اعتمادتراست. به همین دلیل در بسیاری از موارد از لغزشها، انحراف ها و ارتکاب اعمال خلاف دوری می کند. همچنین این افراد در پیشگاه خدا تعهد قلبی دارند و در برابر دیگران نیز به تعهدات خود عمل می کنند و می توان به قول و تعهد آنها در امر ازدواج اعتماد کرد.

2- افراد با ایمان به علت اینکه از نظام اعتقادی و ارزشی واحدی پیروی می کنند دارای بینش ها، گرایش ها و سلیقه های کم و بیش یکسانی هستند. زن و شوهری که هر دو در مکتب دین تربیت یافته اند اگرچه از قبل همدیگر را نمی شناختند، اما در موارد اساسی نقاط مشترک فراوانی دارند. این گونه افراد در موارد که دچار اختلاف می شوند، می توانند با مراجعه به تعالیم دینی – که مورد قبول هر دو است- به وحدت نظر برسند و این بهترین و مطمئن ترین وسیله برای تضمین سعادت در پیوند زناشویی است. به طور کلی، ایمان مذهبی از دو راه مهم بر ثبات و استحکام خانواده تأثیر می گذارد و نخست از راه تقویت و تحکیم مبانی اخلاقی فرد که از نتایج آن، ایجاد یک عامل کنترل درونی است و از توسل شخص به اقدامات ظالمانه جلوگیری می کند. و امام حسن مجتبی (علیه السّلام) می فرمایند: « دختر خویش را به ازدواج شوهر متدیّن و پرهیزگار در آورید؛ زیرا چنین شخصی اگر دخترتان را دوست بدارد او را اکرام می کند و چنانچه او را نپسندد به وی جفا و ستم روا نخواهد داشت.»

را ه دوم عبارت است از تأثیر ایمان مذهبی در معنا بخشیدن به زندگی و ایجاد حس رضایت در افراد. بدون شک ازعوامل اصلی اختلاف در خانواده، توقعات فزاینده و آرمان گرایانه ی زوجهای جوان از زندگی مشترک است که برآورده نشدن آنها، باعث احساس نارضایتی و در نتیجه کوشش نامعقول و نسنجیده در جهت تغییر وضع موجود به وضع مطلوب می شود. افزون بر آن، بروز نابسامانیهای اقتصادی، فرهنگی و...روابط زناشویی را به روابطی شکننده و ناپایدار تبدیل می کند. این در حالی است که ایمان به وعده های الهی، مؤثرترین عامل در جهت ایجاد حس رضایت و امید به آینده و در نتیجه، سازگاری با ناملایمات و دشواری های زندگی است. بر پایه همین ملاحظات است که روایات اسلامی در مقام معرفی معیارهای گزینش همسر توجه خاصی به عوامل دینداری، پرهیزگاری واخلاق دارند.
با توجه به این شرایط، زندگی در کنار یک دیندار آرامش بیشتری به انسان می دهد و یکی از اهداف مهم ازدواج رسیدن انسان به آرامش است. برای نیل به این هدف باید توجه داشت که تا فرد خودش به آرامش نرسیده باشد، نمی تواند همسر خود را به این سو سوق دهد. اینجاست که موضوع ایمان بیشتر معنا می یابد ایمان از واژه «امن» گرفته شده است و در روایات اسلامی آمده است که اگر کسی ایمان داشته باشد آرام است.
البته نکته بسیار مهم در اینجا این است که برخی ایمان را با تدیّن ظاهری برابرمی دانند. امام رضا (علیه السّلام) در این رابطه می فرمایند: «ایمان فرد به حجم نماز و روزه هایش و شرکت در محافل مذهبی نیست بلکه به صداقت و امانت داری اوست.»
بنابراین، باید توجه داشت که دینداری افراد صرفا به خواندن نماز و پاره ای آداب ظاهری سنجیده نمی شود. زیرا برخی این امور را از سر عادت و نه برای بندگی و اطاعت خدا انجام می دهند. بلکه دینداری را می توان به وسیله امانت داری، وفای به عهد و صداقت، اجتناب ازمال حرام، اخلاق نیکو، تقیّد به امر معروف و نهی از منکر، رعایت حقوق دیگران، اجتناب از ظلم و تعدی و... تشخیص داد.
امام صادق (علیه السّلام) می فرمایند: « فریب نماز و روزه مردم را نخورید؛ زیرا برخی از مردم به نماز و روزه عادت کرده اند آن چنان که از ترک آن ناراحت می شوند.»
منبع:
معیارها و ملاکهای ازدواج جلد4 از مجموعه کتب آموزشی ساج، زیر نظرمهدیه ادیب زارچی، کاری از سامانه ملی آموزش الکترونیکی ازدواج جوانان.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی