اغلب از دید پدران و مادران، فرزندانی شایسته تلقّی می‌شوند که مطیع محض والدین خود باشند و پدر یا مادر در همۀ امور برای آنها تعیین تکلیف کنند و آنها نیز بی‌آنکه کوچکترین مخالفت یا رأی و نظری داشته باشند، تنها اطاعت کنند.
تربیتی که آزادی را به کلّی در افراد نادیده بگیرد و انتخاب و اندیشه را از آنها سلب کند، انجامی جز رکود یا عصیان ندارد.

اطاعت محض از فرزندان ما انسان‌هایی خواهد ساخت که به رشد و بلوغ فکری و روحی نرسیده‌اند.
این مطلب به این معنا نیست که فرزندان در انجام آنچه می‌خواهند آزاد باشند. بی‌گمان چنین برخوردی با موضوع نادرست است.
فرزندان ما باید در آینده افرادی رشید، آزاده و توانا باشند. بنابراین، لازم است والدین و مربیان ظرفیت تحمل برخی سرباززدن‌ها را در نوجوانان داشته باشند و با کوچکترین مخالفت از جانب آنها، برآشفته نشوند و با همراهی و مدارا با آنها، روش برخورد منطقی با مسائل و چگونگی استفاده از آزادی‌های مشروع خود را به آنها بیاموزند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی